De kerk staat open voor vaccins van unborn-babies cellen:

De ongeboren baby’s die voor de ontwikkeling van vaccins werden gebruikt, leefden nog bij weefselextractie. Ze worden per Keizersnede geboren want  een miskraam zou gewoonweg geen cellen opleveren die levend genoeg zijn voor onderzoekers om te gebruiken.

 We  benadrukken specifiek de Moderna- en Pfizer-vaccins 

https://www.lifesitenews.com/blogs/the-unborn-babies-used-for-vaccine-development-were-alive-at-tissue-extraction.

 Pamela Acker  is bioloog en auteur van het onlangs verschenen (en zeer informatieve) boek Vaccination: A Catholic Perspective. Daarin legt ze precies uit hoe katholieken moeten denken over vaccins. Je kunt het kopen bij onze vrienden in het Kolbe Center for the Study of Creation.

Helaas heeft het Vaticaan onder Paus Franciscus – deprimerend genoeg, echt – het belang van de bio-ethiek grotendeels gebagatelliseerd, zo niet helemaal genegeerd.

Francis zelf heeft vorige week het COVID-19 vaccin goedgekeurd, en zegt dat het moreel aanvaardbaar is.

Acker en ik spraken vandaag meer dan een uur over vele onderwerpen. Kijk alsjeblieft naar het hele interview als je kunt. Het meest verhelderende aspect van ons gesprek was, geloof ik, toen we de verschillende foetale cellijnen bespraken, in het bijzonder, die worden gebruikt in vaccins.

Er bestaan ​​momenteel een aantal foetale cellijnen.
Er is WI-38, MRC-5, HEK-293, PER C-6 en WALVAX-2; WALVAX-2 wordt momenteel niet in vaccins gebruikt, maar heeft het potentieel om te worden gebruikt en wordt momenteel gebruikt bij therapeutische behandelingen.

Acker vertelt over haar onderzoek naar de HEK-293 cellijn in het bijzonder en heeft het over het nummer dat aan het einde van de naam van deze cellijn staat. “HEK” staat voor Human Embryonic Kidney en de “293” onthult eigenlijk het aantal experimenten dat een bepaalde onderzoeker heeft gedaan om deze cellijn te ontwikkelen.

“Het betekent niet dat er tweehonderddrieënnegentig abortussen zijn geweest, maar tweehonderddrieënnegentig experimenten zouden zeker veel meer dan één abortus vergen”. We hebben het waarschijnlijk over honderden abortussen,” deelt Acker.

Acker gaat verder met het bespreken waarom onderzoekers een foetale cellijn zouden kiezen boven een volwassen (volwassen) cellijn.
De details komen neer op één antwoord: omdat ze langer meegaan en een veel langere levensduur hebben. Echter, sommige gevaarlijke bijwerkingen treden op met deze cellijnen, zoals het krijgen van kankerbevorderende genen (maar meer daarover in het interview).

Acker verdrijft de mythe dat deze cellijnen ontstaan door spontane abortussen door eenvoudigweg uit te leggen dat deze cellen binnen vijf minuten na de abortus moeten worden verkregen. Een miskraam zou gewoonweg geen cellen opleveren die levend genoeg zijn voor onderzoekers om te gebruiken.

Hier wordt het erg verontrustend, omdat het in de meeste gevallen geen “eenvoudige abortus” is, maar, volgens Acker:

“Ze zullen deze baby’s feitelijk via een keizersnede ter wereld brengen. De baby’s zijn nog in leven wanneer de onderzoekers beginnen met het verwijderen van het weefsel; tot het punt waarop hun hart nog steeds klopt, en ze krijgen meestal geen verdoving omdat dat zou interfereren met de cellen die de onderzoekers proberen te extraheren.

Dus ze verwijderen dat weefsel terwijl de baby nog in leven is en extreme pijn heeft. Dus dat maakt het nog sadistischer.”