9/14/2015

De waarheid die de media verborgen houden over kolonel Muammar Gaddafi’s Libië

Testament kolonel Muammar Qaddafi - voordat hij op beestachtige wijze door NAVO eenheden en de VS afgeslacht werd  ten overstaan van zijn geliefde volk.  

De waarheid die de media verborgen houden over Gaddafi’s Libië 

Voordat de NAVO en de Verenigde Staten in maart 2011 begonnen met het bombarderen van Libië, stond de VN op het punt om kolonel Muammar Gaddafi eind maart 2011 een prijs uit te reiken voor zijn prestaties op het gebied van mensenrechten.
Is het niet vreemd, dat de NAVO en de VS ons opeens via de mainstream media vertelden dat Gaddafi een ‘brutale dictator’ was, en dat hij grootschalig geweld tegen de burgerbevolking zou gebruiken?
En dit terwijl de VN hem één maand voor de bombardementen wilde prijzen voor de bestaande mensenrechten in zijn land?
Wat was nou de échte reden voor de bombardementen, de propaganda en de steun van de NAVO aan de ‘anti-regeringsrebellen’?

Libië vóór de val van Gaddafi
Tot 2011 was Libië een land dat gebaseerd was op de Jamahiriya, een islamitische en socialistische ideologie ontwikkeld door Muammar Gaddafi, geschreven in het Groene Boek, waarbij het volk alle macht zou hebben. 
Er bestonden geen politieke partijen. Volgens critici was Libië een dictatuur, Gaddafi gaf als reactie hierop aan dat ‘westerse mensen het Libische systeem niet begrijpen’.

Als we naar het ‘Libische systeem’ kijken, lijkt het niet echt een slecht systeem. 
Libiërs hadden vóór de oorlog namelijk een levensverwachting van 74 jaar, het land was het hoogst genoteerde Afrikaanse land op de index van de menselijke ontwikkeling van de Verenigde Naties en had ook één van de hoogste bbp’s van het continent. Voor een Afrikaans land heeft het een zeer hoge alfabetiseringsgraad. Maar dat niet alleen:
  • De gezondheidszorg was gratis.
  • Onderwijs was gratis.
  • Elektriciteitsrekeningen bestonden niet, stroom was gratis.
  • Daklozen waren er niet, het hebben van een huis was in Libië één van de mensenrechten die voor iedereen gold.
  • Alle pasgetrouwde stelletjes ontvingen 60,000 dinar (€30.000) van de overheid om hun eerste appartement te kopen, om het zo makkelijker te maken een gezin te stichten.
  • Gaddafi heeft het grootste irrigatie-project ooit uitgevoerd, genaamd ‘The Great Manmade River Project’, om water voor iedereen toegankelijk te maken in het woestijnland.
  • Een klein percentage van de olie-opbrengsten van het land werd direct op de rekeningen van de bevolking gestort.
  • Libië had haar eigen staatsbank die leningen verstrekte aan de burgers tegen nul procent rente.
  • Alle moeders met een pasgeboren baby kregen $5000 én een uitkering.
Voor inwoners die geen geschikte studie of medische zorg in Libië konden vinden, betaalde de overheid niet alleen de reis naar het buitenland, maar zij kregen ook $2300 per maand voor accommodatie en vervoerskosten.
Hoe kan het dat we vóór de bombardementen een compleet ander beeld in de media te zien kregen over Gadaffi’s Libië? 
Waarom werden deze feiten verborgen gehouden voor de Nederlandse bevolking?

Zou dit te maken kunnen hebben met het feit dat Gaddafi plannen op tafel had liggen om voortaan goud in plaats van dollars te vragen voor de Libische olie? 
Terwijl de VS geen gram goud op voorraad heeft en de NAVO-landen het zich simpelweg niet kunnen veroorloven.
Of was de reden toch dat Gaddafi op het punt stond om in plaats van waardeloze stukjes papier zoals de dollar een nieuwe valuta te introduceren in Libië: de gouden dinar, die bestond uit echte gouden munten en staafjes en die de positie van de dollar en de euro zou kunnen verzwakken?
Eén ding was duidelijk: De NAVO en de VS wilden Gaddafi koste wat het kost weg hebben.

Propaganda
Aangezien Nederland een actief lid is van de NAVO, schetste de Nederlandse mainstream media een compleet ander beeld over Libië en Gaddafi door middel van propaganda en leugens om zo de bevolking achter de NAVO-bombardementen te laten staan.
Een opmerkelijk voorbeeld: diverse westerse mainstream media berichtten eind september 2011 massaal over een massagraf waarvoor kolonel Gaddafi verantwoordelijk zou zijn.
Enkel de Franse krant Libération heeft daadwerkelijk een journalist naar het gebied gestuurd. Toen de botten geïdentificeerd waren werd het duidelijk dat het ging om de zoveelste westerse propagandastunt.

De NOS berichtte: ‘In de Libische hoofdstad Tripoli is een massagraf gevonden met meer dan 1.270 lichamen. Het massagraf ligt bij de beruchte Abu Salim-gevangenis, waar het regime van de verdreven kolonel Gaddafi zijn tegenstanders opsloot. Volgens mensenrechtenorganisaties is daar in 1996 een massamoord gepleegd, waarbij 2.000 gevangenen zijn omgekomen’.

Nadat de botten geïdentificeerd waren, werd duidelijk dat het ging om kamelenbotten, en dat de rest van het bericht een broodje aap-verhaal was. De NOS heeft dit nooit publiekelijk naar buiten gebracht.

Dit is de laatste boodschap die Qaddafi schreef voordat hij op beestachtige wijze door Westerse militaire eenheden afgeslacht werd ten overstaan van zijn geliefde volk.


Testament Col. Mu'ummar Qaddafi, 2011/05/04

Samenvatting van mijn leven, de leider van de revolutie, 5 april 2011. 
 

In de naam van Allah…

Voor 40 jaar, of was het langer, ik weet het niet meer zo goed, deed ik alles wat in mijn macht lag om mensen huizen te geven, ziekenhuizen en scholen. 

Als ze honger hadden gaf ik ze te eten. Ik heb zelfs van woestijn landbouwgrond gemaakt in Benghazi.
Ik verzette mij tegen de aanvallen va die cowboy Ronald Reagan, toen hij mijn dochter vermoordde, mijn geadopteerde dochter, hij wilde mij vermoorden, in plaats daarvan vermoordde hij dat onschuldige kind. Toen hielp ik mijn broeders in Afrika met geld voor de Afrikaanse Unie.

Ik deed alles wat ik kon om mensen het concept van ware democratie te laten begrijpen, waar comités van gewone mensen ons land runden. Maar dat was voor sommigen blijkbaar niet genoeg. Mensen met 10 kamer huizen, nieuwe maatpakken, meubels waren niet tevreden. Zelfzuchtig als ze zijn willen ze alsmaar meer. Ze vertelden Amerikanen en andere bezoekers dat ze “democratie” wilden en “vrijheid”, zichzelf niet realiserend welk verstikkend systeem het daadwerkelijk is waar de grote vissen de kleine opeten. Maar ze leken behekst door deze woorden zichzelf niet realiserend dat in Amerika medicijnen, ziekenhuisbezoeken, huizen, onderwijs en voeding, niet gratis zijn behalve dan voor zwervers die in lange rijen moeten wachten voor een bordje soep.

Neen, het maakte niet uit wat ik deed, voor sommigen was het nooit genoeg.
Maar de anderen wisten dat ik de zoon was van Gamal Abdel Nasser, de enige echte Arabische en Moslim leider die wij gehad hebben sinds Salah-al-Deen ( SALADIN), die het Suez kanaal vorderde voor zijn volk, zoals ik Libië vorderde voor mijn volk.
Het waren zijn voetstappen die ik probeerde te volgen om mijn mensen te vrijwaren van koloniale overheersing van dieven die alles van ons wilden stelen.


Nu wordt ik aangevallen door de grootste militaire macht uit de geschiedenis, mijn kleine Afrikaanse zoon Obama wil mij dood hebben, de vrijheid van ons volk afnemen, onze gratis huizen, vrije medicijnen, educatie en vrij voedsel, om het te vervangen met een op Amerika gebaseerd systeem van diefstal met de naam kapitalisme. Maar iedereen in de derde wereld weet wat dat betekent. Corporaties runnen het land, ze runnen de hele wereld en laten de mensen lijden. Dus er is geen alternatief voor mij, ik moet standhouden en als Allah dat wenst, zal ik sterven terwijl ik zijn pad volg, het pad dat ons land rijk maakte met landbouwgrond, voedsel en gezondheid en ons zelfs toe stond onze Afrikaanse en Arabische vrienden te helpen om samen met ons te werken aan de Libische Jamahiriya. ("de heerschappij van de massa")

Ik heb geen doodswens maar als het zover komt, om mijn land te beschermen, mijn kinderen, het zij zo.

Laat dit testament mijn stem naar de wereld zijn, dat ik mij verzette tegen de kruisvaarders van de NATO, tegen gruwelijkheden, tegen verraad, tegen het Westen met haar kolonialistische ambities en dat ik zij aan zij stond met mijn Afrikaanse en Arabische en Moslim broeders als en baken van licht. 

Waar anderen kastelen bouwden leefde ik in een bescheiden huis en in een tent. Ik zal mijn jeugd in Sirte nooit vergeten, ik verspilde geen nationaal geld aan onbenulligheden en zoals Salah-al-Deen, onze grote moslimleider, die Jeruzalem behield voor de moslims, nam ik maar weinig voor mijzelf…

In het Westen noemen sommigen mij gek en krankzinnig, zij kennen de waarheid maar blijven liegen. 

Zij weten dat ons land onafhankelijk en vrij is, niet in een koloniale grip, dat mijn visie, mijn pad, duidelijk is en altijd zal zijn voor mijn mensen en dat ik zal vechten tot mijn laatste ademteug om ons vrij te houden. 
Dat Allah ons moge bijstaan om vrij te zijn en te blijven.


 BRON: