“Grootste milieuschandaal ooit, maar iedereen kijkt weg”
De bouw van
windturbines in zee vormt een regelrechte bedreiging voor walvissen in
het noorden van de Atlantische Oceaan. Dat wordt aangetoond in de nieuwe
documentaire ‘Thrown to the wind’ van onderzoeksjournalist Michael
Shellenberger. Het gaat volgens hem om “het grootste milieuschandaal ter
wereld”, maar de overheid, wetenschappers, journalisten en de industrie
kijken bewust weg.
Op 12 augustus was
het weer raak. Een walvis spoelde aan op Takanassee Beach in New Jersey.
Sinds 1 december 2022 zijn al zestig dode walvissen aangespoeld aan de
oostkust van de VS. Het aantal aangespoelde walvissen neemt sinds 2017
sterk toe. Er zijn vanaf die tijd 200 bultruggen en 98 Noordkapers
gestrand. De populatie Noordkapers is gedaald tot 340 en daarmee dicht
bij uitsterving.
Clean Ocean Action, een
milieugroepering uit New Jersey, onderzocht wat er sinds 2017 is
veranderd. Ze konden maar één afwijkende omstandigheid vinden: het
aantal vergunningen dat de Amerikaanse overheid heeft afgegeven om
windturbines in de zeebodem te heien. Directeur Cindy Zipf: “We keken
naar de scheepvaart. Die activiteit was hetzelfde. Dezelfde vissers
waren nog aanwezig. Het enige verschil was de hoeveelheid IHA’s
(incidental harassment authorizations, tijdelijke vergunning om de
natuur te mogen verstoren – red.) die waren afgegeven.”
Michael
Shellenberger, een onderzoeksjournalist gespecialiseerd in klimaat en
energie, besloot de zaak verder te onderzoeken samen met filmmaker Jonah
Markowitz. Voor hun documentaire lieten natuurbeschermers en
wetenschappers akoestische apparatuur in de zee zakken tijdens de
constructie van een windturbine voor de kust van New Jersey. De klappen
van 160 decibel, meer dan het geluid van een opstijgende straaljager,
worden plots aan boord hoorbaar. “Dit is dus wat walvissen horen als ze
langszwemmen”, laat de commentaarstem in de docu weten. Voor elke
turbine die in de zeebodem wordt geheid, zijn 1500 klappen nodig. De
windturbines bevinden zich op de migratieroute van Noordkapers.
Net
als in Nederland krijgen Amerikaanse windturbinebouwers van de National
Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) een vergunning om
zeedieren te verstoren en te doden. De enige eis is dat ze binnen een
door de overheid vastgesteld quotum van verstoorde walvissen blijven.
Sinds juni 2022 gaf de NOAA aan twaalf windturbinebouwers een vergunning
voor een jaar af om in totaal maximaal 190 grote walvissen te
verstoren.
Volgens Shellenberger is bij de NOAA
echter bekend dat de verstoringen het voortbestaan van de walvissen
bedreigen. Hij toont op zijn website een brief van het hoofd Beschermde
Diersoorten van NOAA, Sean A. Hayes, gericht aan de vergunningverlenende
instantie, waarin deze onderbouwt dat “verstoring van de foeragering
van Noordkapers gevolgen kan hebben op het populatieniveau voor een
soort die al bedreigd wordt en onder druk staat”. De brief is verstuurd
aan een groot aantal andere betrokken wetenschappers, maar de
waarschuwing van Hayes zijn genegeerd.
Shellenberger
wijst erop dat milieuactivisten jarenlang hebben gedemonstreerd tegen
activiteiten die walvissen bedreigen, zoals olie- en gasexploratie en
visserij. Maar nu om het windmolens gaat, blijft het stil.
De
burgerorganisatie Save the Right Whales Coalition (Red de Noordkaper
coalitie) heeft onlangs een rapport uitgebreid waarin ze laten zien dat
grote milieuorganisaties in de VS alsmede wetenschappelijke organisaties
donaties ontvangen van de windindustrie.
De documentairemakers hopen
dat door hun onthullingen het grote publiek wakker zal worden en zal
eisen dat de bouw van windturbines op zee wordt gestopt.
Bron: Rypke Zeilmaker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten