2/01/2018

Zwartboek over de Laatste uren van een orgaandonor

Er hangt een heel lugubere schaduwkant aan orgaandonatie.
De heren artsen van o.a. het Rembrandt schilderij lieten veelal lijken pikken voor hun anatomische lessen.
Het ging toen zelfs wat verder. Argeloze werden meegelokt en gewurgd. Het gevolg van vraag en aanbod.
Men vond zelfs boobytraps uit om grafroof te voorkomen de z.g. cementry-guns
(Hoofdstuk 1 en 2:) Op o.a. die kennis is de  orgaan wet gebaseerd.


Zolang je zelf nog geen organen te koop mag aanbieden voor de hoogste bieder is er sprake van oneerlijke concurrentie door uw gekozen  bedrijfsoverheid met KvK nummer.

Donor handel in India, nee. Dat wordt dus donor handel in Nederland. 
Bij elke stervende, nog niet dode, zal alles wat mogelijk is geoogst worden. Dan pas gaat de stekker eruit. 

De volgende stap is de verkoop. 
Dat zal de nodige cash opleveren in Nederland en in het buitenland. Er komt een overschot van producten met beperkte houdbaarheid. Niet weggooien maar in de verkoop en de best betalende oliesjeik of politicus krijgt tegen een goeie prijs wat geoogst is uit je kind, broer, zus, vader of moeder. Jij de pijn en de schrale troost dat er iemand geholpen is. De ander het grote geld.
Denk dus niet dat de een of andere rijstboer ergens in Azië een andere lever zal krijgen. Die gaat gewoon dood, heeft niet genoeg geld.
Vervolgens is het wachten tot je DNA ergens geregistreerd staat. 

Dan kan er door het grote geld een orgaan op bestelling komen. Jammer voor de familie, het grote geld roept!!

Maar zelfs doden hebben rechten, kijk bijvoorbeeld naar de wetgeving rond grafschennis en necrofilie.
Waarom geen voorlichting om meer mensen vrijwillig te laten bepalen wat ze zelf willen !
Hoe ethisch is het om een orgaan over te nemen van iemand die dat eigenlijk niet wilde maar heeft nagelaten dat vast te leggen?  

De organen-roof-wet is fout en luguber. 

Het begon al in 't verleden toen gratis afgestaan bloed door mensen met de beste bedoelingen, nadien en buiten hun weten om werd gebruikt voor de aanmaak van dure plasma's, en dat 't bloed veel te duur werd verkocht op de commerciële markten door Sanquin aan de hoogstbiedenden. (ook in 't buitenland)

-
Nu de organen-roof-wet.
 Organen worden er al uit gesneden als een levend lichaam nog geen lijk is waar het lichaam/lijk kennelijk wel last van heeft.
Waar wordt de garantie gegeven, dat de gedoneerde organen niet commercieel worden doorverkocht, al dan niet in 't buitenland?
Waar wordt de garantie gegeven, dat niet de cellen uit gedoneerde organen worden gebruikt voor de kweek van stamcellen, om vervolgens in laboratoria te kunnen worden gekloond voor langdurig onderzoek?
Wij kennen toch de rechtszaak van familie, waarbij die er tegen protesteren, dat de cellen-stamlijn van hun oma nog steeds wordt gebruikt in laboratoria? Hoe is het eigendomsrecht geregeld over erfelijke delen van donororganen, als daar commercieel gebruik van gemaakt zou kunnen worden; blijft 't dan ook 'eens gegeven is gegeven', en dat de familie daar geen enkele zeggenschap meer over heeft?

Maar men houdt zich van de domme. Het is macaber maar waar.

Er dient een juridisch fundament te worden verstrekt aan donors en ontvangers van menselijk materiaal.
Wie is eigenaar?
Wie is belanghebbende?
Kan bijvoorbeeld bij achteraf gebleken onrechtmatige uitneming van de organen, en transplantatie in het lichaam van de ontvanger, nog steeds gesproken worden van (afgescheiden) eigendom van de donor en diens familie, of vindt er automatisch 'natrekking' plaats?
-
Heeft de familie recht op schadevergoeding van de arts, die ten onrechte organen heeft genomen uit het lichaam van 'n onvrijwillige, of zich niet uitgesprokene donor en is het in strijd met de familiewens uitnemen van organen klachtwaardig jegens de arts.
-
Kan desnoods, als er sprake is van kwade opzet, gevorderd worden, dat alsnog het ten onrechte geplaatste orgaan wordt teruggevorderd wegens onrechtmatige toe-eigening'. Ik denk hierbij als iemand, die voor 'n nier veel geld heeft betaald, wetend, dat die roof onrechtmatig vermarkt was. 
-
Ik spreek hier over reële zorgen van nabestaanden, die niet willen dat hun familie in ziekenhuizen wordt geplunderd van organen, en dat niet de foute artsen er met 'n enkele klacht vanaf komen.
En alle zekerheden, die ontbreken in de organen-roof-wet.
-
De beslissing wordt gelegd enkel bij de arts; en hij zal als enige beslissen.
En de nabestaanden zouden in de wet van Mevrouw D666 Dijkstra de bewijslast krijgen, aan te moeten tonen, dat hun overleden familielid écht geen organen-roof wilde.
 Hoe doen die familieleden dat op zeer, zeer, korte termijn?
Dat redden ze nooit.
Dus is het bezwaar van protesterende familieleden een farce.
Tegen de tijd dat ze al iets konden bewijzen, heeft 'n kwaadwillende arts al besloten, dat kan worden overgegaan tot transplantatie, en daarna is het 'n voldongen feit. De organen zijn 'weg'.
In een anonieme ontvanger. Foetsie en kassa!!
-

Juist de principiële en nuchtere bezwaren zijn essentieel. 
De volgende stap is om iemand bij wie een terminale ziekte is geconstateerd alvast maar euthanasie uit te voeren, omdat we diens organen nodig hebben. 
In de informatiefolders mogen ze ook wel eens gaan vermelden 
- Dat donoren met een kloppend hart op de operatietafel worden leeggehaald. 
- Door de registratie zijn wij bekend met uw andere gegevens en kunnen wij u garanderen dat in geval van een verkeersongeluk u als eerste beschikking heeft over een trauma helikopter voor verdere 'hulp'.
-
Maar verder bewijst de doksterskaste zich al als 'n onneembare clan en vesting, waarbij de ziekenhuizen al zoveel als mogelijk de klachten van patiënten afpoeieren. Maar waarom moet je geregistreerd worden als je nee wil zeggen ? Zal er ook nog eventjes een Godwinnetje tegenaan gooien door te beweren dat die collectieve gekte en de propaganda van de overheid iets weg heeft van Duitsland na de verkiezingen van 1933.
-
Zwartboek over orgaandonatie

Lees hier: DE LAATSTE UREN IN HET LEVEN VAN EEN ORGAANDONOR - Annet Wood - http://www.annetwood.nl/brief-aan-de-ministerraad

Lees ook het artikel in de AD. Het staat er allemaal.  
De druk op de familieleden, het niet zeker weten of de patiënt echt niet meer beter kan worden.
De operatie waarbij een levend mens de operatiekamer binnengaat en de organen er uitgehaald worden:

,,Bij mij is het gevoel gebleven dat mijn familielid doodeenvoudig vermoord is. Onmacht. 
Je kunt niets doen. Je bent een leek. Is het waar dat hij niet meer beter kan worden, is het een smoes?"
Lees het artikel.
De artsen bleven vragen om organen, het leek wel koehandel 

-

Geen opmerkingen: