Kath. Aartsbischip: ‘Pedofilie is spirituele ontmoeting met God’..!

 (bron: o.a. The Guardian)

 Een van de hoogste leiders van de Katholieke Kerk (we schrijven het vanaf nu niet meer met kapitalen..), heeft onlangs de uitspraak gedaan, dat seksueel misbruikte kinderen, via de priester (in kwestie..), een ‘spirituele ontmoeting’ met God kunnen beleven.. 

Het is één van de hoogste leiders van deze kerk in Australië, meneer de aartsbisschop Denis Hart, die deze uitspraak kennelijk zonder te verblikken noch te verblozen, bekend maakte.. 


Het is vooral een kwestie van de geestelijke in kwestie, volgens deze katholieke leider. Want Hart vindt, dat wanneer deze ‘geestelijke’ ter biecht gaat, en zijn seksueel vergrijp aan kinderen ‘opbiecht’, die biecht voldoende is, om met een ‘rein geweten’ weer dóór te gaan. (Met zijn katholieke werk dan kennelijk te verstaan..!)

Deze uitermate vreemde uitspraak, om het zácht te zeggen.., is één van de reeks bizarre inkijkjes in de gedachtewereld van deze ‘geestelijke leider’ in het bijzonder en kennelijk namens de katholieke kerk in het algemeen. Toen hem gevraagd werd of hij bereid was om de gevangenis in te gaan, voor het niet-aangeven van seksueel kindermisbruik, antwoordde hij dat hij dat wél zou willen doen.

x

Maar tegelijk voegde hij daar weer aan toe, dat hij het recht had om deze daden van zijn ongeschikte collega’s onder de deksel te houden en er dus niét mee naar buiten te komen. Omdat deze zaak -naar zijn zeggen- gaat om een ‘krachtige en absolute mededeling van een hogere orde’..

 

NIet alleen de katholieke kerk.. Ook rechters en wetgevers vluchten ‘vooruit’..!

Inmiddels zijn er overal ter wereld ook gezagsdragers, zoals politieke leiders en zelfs rechters, die met ‘verzachting’ komen van de termen waaronder seksueel misbruik van kinderen wordt gekwalificeerd. 

 

Zij proberen stevige stukken van deze interpretaties af te knagen en aldus kennelijk hun eigen vergrijp te ‘verzachten’ in termen van juridische en sociaal-maatschappelijke kaders. Eén voorbeeld van de vele, vele voorbeelden op dit gebied, is een rechter in Californië, meneer de rechter Marc Kelly. 

Hij bracht het vonnis van 25 jaar celstraf voor een 20-jarige kinderverkrachter, terug naar 10 jaar, met de motivatie, dat de verdachte ‘geen enkele intentie had om het 3-jarige slachtoffer kwaad te doen’.. 
Daarbij ging hij ook nog eens zover, dat hij instemde met de woorden/verdediging van deze kinderverkrachter, Kevin Rojano, als zou het jonge meisje deze daad zelf hebben geïnitieerd. 

“Ze vroeg me om dit te doen”.. waren deze woorden van Rojano.

En dat weer feitelijk in tegenspraak met de opmerkingen van de rechter, dat deze pedofiele verkrachter ‘geen enkel oog had gehad voor het welzijn van het slachtoffer’..! 
En aldus werd de gevangenisstraf van deze pedofiel toch omgezet van 25 jaar naar 10 jaar..Terwijl duidelijk was geworden, dat Rojano het meisje had vastgehouden, toen ze de garage van zijn huis was binnen gelopen.

Voor de rechter speelde het ook mee, dat ook Rojano als kind seksueel misbruikt werd. En dat hij clementie verdiende, omdat hij spijt zegde te hebben over het misbruik van het 3-jarige meisje. 

Voor de Officier van Justitie was het ‘volslagen onbegrijpelijk’ wat de rechter uitsprak over de totstandkoming van zijn vonnis en het in beroep gaan tegen dit vonnis, is voor hem een logisch vervolg…