Het is een rustige dag in een klein plattelandsdorpje en de straten zijn
verlaten. Het zijn moeilijke tijden, iedereen heeft schulden en
iedereen leeft op krediet.
Een toerist die het gebied bezoekt,
rijdt door het dorp, stopt bij het hotel en legt een briefje van $ 50
dollar op het bureau met de mededeling dat hij de kamers boven wil
inspecteren om er een uit te kiezen voor de nacht.
Zodra hij naar boven loopt, pakt de hoteleigenaar het briefje en rent naar de buren om zijn schuld aan de slager te betalen.
(nu... let op)
De slager neemt de $ 50 en rent de straat op om zijn schuld aan de
varkensboer terug te betalen. De varkensboer neemt de $ 50 en gaat op
pad om zijn rekening aan zijn voerleverancier te betalen.
De man
bij de leverancier neemt de $ 50 en rent weg om zijn schuld aan de
plaatselijke prostituee te betalen, die ook moeilijke tijden heeft
doorgemaakt en haar "diensten" op krediet heeft moeten aanbieden.
Nu haast de hoer zich naar het hotel en betaalt haar kamerrekening bij de hoteleigenaar.
De hoteleigenaar legt de $ 50 vervolgens weer op de toonbank, zodat de reiziger niets vermoedt.
Op dat moment komt de reiziger de trap weer af, met de mededeling dat
de kamers niet naar wens zijn, pakt het biljet van $ 50 dollar op en
vertrekt.
Niemand produceerde iets en niemand verdiende iets.
Toch denkt de hele stad nu dat ze geen schulden meer hebben, met een
valse sfeer van optimisme en vreugde.
En dat, mijn vrienden en vriendinnen, is
hoe het valse fiat = dollar/euro valutasysteem werkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten