(Auteur: Irene Hadjidakis)
Een geluid dat gehoord moet worden.
Zoals
velen van jullie wellicht weten, is mijn moeder geboren in de
Sovjet-Unie, in Oekraine, waar mijn omvangrijke familie een mix is van
Russen en Oekraïners. Ik voel mij hierom geroepen mijn visie op de
ontwikkelingen in Oekraïne te geven.
Met mijn Russisch/Oekraïense
roots hou ik zielsveel van beide volkeren, eeuwenlang broedervolkeren
die zich vermengden met elkaar.
Als je mijn in Oekraïne geboren moeder
vroeg of zij zich meer Russisch dan wel Oekraiens voelde, antwoordde
zij: ' Dat is een rare vraag waar ik geen antwoord op heb. Er is
verschil in onze taal, onze muziek en dansen maar onze harten zijn
één...'
En zo ben ik opgevoed en heb 40 jaar lang de mooiste
vakanties van mijn leven, in liefde en saamhorigheid, beleefd in Rusland
en Oekraïne, in de Sovjet Unie.
Mooi dat iedereen in Nederland zich nu uitspreekt tegen het voeren van oorlog, wie is daar nu voor?
Maar waarom nu pas? Waarom zweeg iedereen toen 9 jaar geleden die oorlog begon?
Waarom zweeg iedereen bij het afslachten van duizenden burgers in Oost Oekraine?
Waarom zweeg iedereen bij het niet naleven van de akkoorden van Minsk door Oekraïne en nu het woord rechtsorde gebruikt.
Waar was iedereen die wegkeek toen 52 mensen in Odessa levend verbrand werden.
Waar
was iedereen die het prima vond dat in 2014 een gekozen regering in een
groot Europees land werd afgezet en een stel neo nazi's de macht greep.
Waar
was iedereen toen het Oekraïense regime de Russische Oekrainers hun
basale mensenrechten ontnam: het spreken van Russisch werd verboden,
het recht op pensioen verdween voor Russischtaligen en kinderen die
Russisch spraken en Russische namen hadden waren niet meer welkom op
school. Toen er fakkeloptochten werden georganiseerd door neo nazi's met
leuzen als 'Russen aan het gas'...
Waar was iedereen die zweeg
toen grote delen van dit prachtige land, ooit de graanschuur van Europa,
voor een appel en een ei werden verkocht aan banken en investeerders
tbv exploitatie voor genetische manipulaties van Monsanto en de wreedste
mega bioindustrie van Europa.
Mijn nicht in Oekraïne zag zo'n
megastal voor haar huis verschijnen. Het gegil en geschreeuw van die op
elkaar gestapelde dieren, en daarna die grote onheilspellende stiltes...
Let wel: in Oekraïne was slechts een kleinschalige veeteelt, voordat
het land in het bezit kwam van westerse graaiers.
Oekraïne is
sinds 9 jaar verworden tot een wingewest van het westen. Een kolonie. En
dit alles ten koste van mens, dier, natuur en milieu..
Dus
waarom nu pas, die compassie met het volk, die woede tegen de oorlog? De
Oekraïense bevolking leeft al 9 jaar in oorlog, er zijn al
honderdduizenden Oekraïners gevlucht naar Rusland. Zo ook familieleden
van mij, zoals mijn nicht en haar gezin. Natuurlijk weet ik dat de
meeste Nederlanders geen idee hebben van deze kant van het verhaal omdat
onze nieuwsvoorziening een eenzijdig beeld geeft van de situatie. Ik
verschaf nu die informatie van de andere kant. Doe ermee wat je wilt
maar zwijgen is voor mij geen optie meer.
Verder kan ik alleen maar hopen dat er snel vrede komt voor ALLE Oekraïners, Russische en Oekraienssprekenden.
Free Spirit welcomes his readers from Austria, Switzerland, Germany, Denmark, Sweden, Norway, United Kingdom, Netherlands, Belgium, Denmark, France, Italy, Spain, Portugal, Africa, Poland, Ukraine, Romania, Macedonia, Bosnia and Herzegovina, Croatia, Greece, Cypern, Australia, Suriname, United States, Canada, Curacao, Russia, India, Taiwan, Hong Kong, Malaysia, China, Japan,
2/09/2024
BRIEF VAN EEN OEKRAÏNSE:
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten