1900 diende Nikola Tesla zijn patentaanvraag ‘Vrije Energie’ in

 

Nikola Tesla Explained In 16 Minutes

 

Nikola Tesla - Limitless Energy & the Pyramids of Egypt

Nikola Tesla’s patent op ‘Vrije Energie’

  In 1900 diende Nikola Tesla zijn patentaanvraag US Patent 187.412 in betreffende “De kunst van het overbrengen en gebruiken van elektrische energie”.

Door de gevestigde orde wordt smalend neergekeken op het fenomeen dat energie gratis beschikbaar zou zijn in de vorm van door de aarde opgewekte elektriciteit. Tesla’s uitvinding is genegeerd omdat de in opkomst zijn fossiele energie leveranciers geen idee hadden hoe je aan vrij beschikbare energie kunt verdienen. Tesla is gefinancierd door wat achteraf zijn vijand bleek te zijn: het Rockefeller syndicaat.
Tesla had dat ook begrepen en hield bepaalde ontwikkelingen bewust van zijn financierders weg. 

Zijn vriend, die vaak bij hem op bezoek kwam, was Mark Twain. Als vrijmetselaar deed hij – zoals gebruikelijk – dienst als waakhond: altijd één hand in het verborgene.
Na zijn dood – vermoord door de Nazis – verdwenen zijn belangrijkste uitvindingen van de radar. 

Eén van die uitvindingen was het opwekken van gigantische elektrische vermogens, die ook kunnen worden gebruikt als wapen (Directed Energy Weapons).
Het was Tesla’s voorstel aan de militairen om zijn uitvinding te gebruiken voor de eeuwige wereldvrede. Hij wist ook dat dat alleen mogelijk was door de techniek aan iedereen ter beschikking te stellen.

Nikola Tesla ontleende zijn kennis aan bouwers van de piramiden van Egypte, enerzijds aan het model en de ingenieuze manier van het opwekken van elektriciteit, anderzijds vooral de positionering van die constructies. Een centrale plaats op aarde en boven een AQUIFER (ondergrondse watermassa).

---

 

De kern van het patent is samen te vatten in zijn zes claims (beweringen).

1. De verbetering van de kunst van het overbrengen van elektrische energie naar een afstand die bestaat uit het tot stand brengen van stationaire elektrische golven in de aarde, zoals uiteengezet.

2. De verbetering van de kunst van het overbrengen van elektrische energie naar een afstand die bestaat in het op de aarde inbrengen van elektrische oscillaties van een zodanig karakter dat ze daarin stationaire elektrische golven produceren, zoals uiteengezet.

3. De verbetering van de kunst van het verzenden en gebruiken van elektrische energie die bestaat uit het tot stand brengen van stationaire elektrische golven in de natuurlijke geleidende media en het bedienen van een of meer ontvangende apparaten op afstand van de energiebron, zoals uiteengezet.

4. De verbetering van de kunst van het verzenden en gebruiken van elektrische energie die bestaat uit het vaststellen in de natuurlijke geleidende media, stationaire elektrische golven van vooraf bepaalde lengte en het bedienen van een of meer ontvangende apparaten die ver verwijderd zijn van de energiebron en correct zijn geplaatst ten opzichte van de positie van dergelijke golven, zoals hierin uiteengezet.

5. De verbetering in de kunst van het verzenden en gebruiken van elektrische energie, die bestaat uit het vaststellen in de natuurlijke geleidende media, stationaire elektrische golven en het variëren van de lengte van dergelijke golven, zoals hierin uiteengezet.

6. De verbetering in de kunst van het overbrengen en gebruiken van elektrische energie, die bestaat uit het vestigen in de natuurlijke geleidende media stationaire elektrische golven en het verschuiven van de knooppunt- en ventrale gebieden van deze golven, zoals beschreven.

Nikola Tesla U.S. Patent 787,412

---

OCTROOIBUREAU VAN DE VERENIGDE STATEN.

NIKOLA TESLA, UIT NEW YORK, N. Y.

SPECIFICATIE die deel uitmaakt van Letters Patent No. 787,412, gedateerd 18 april 1905.

Aanvraag ingediend op 16 mei 1900. Vernieuwd op 17 juni 1902. Serienummer 113.034. (Geen model.)

Aan allen die het aangaat:

Het is bekend dat ik, NIKOLA TESLA, een burger van de Verenigde Staten, woonachtig in het stadsdeel Manhattan, in de stad, het graafschap en de staat New York, een nieuwe en nuttige verbetering heb ontdekt in de kunst van het verzenden van elektrische energie door de natuurlijke media, waarvan het volgende een specificatie is, verwijzend naar de tekeningen die daarbij horen en daar deel van uitmaken.

Het is al lang bekend dat elektrische stromen door de aarde kunnen worden gepropageerd, en deze kennis is op vele manieren gebruikt bij de overdracht van signalen en de werking van een verscheidenheid aan ontvangende apparaten op afstand van de energiebron, voornamelijk met het doel om af te zien van een retourgeleidende draad. 

Het is ook bekend dat elektrische storingen door delen van de aarde kunnen worden overgedragen door slechts één van de polen van de bron te aarden, en dit feit heb ik gebruikt in systemen die ik heb bedacht voor het verzenden via de natuurlijke media verstaanbare signalen of kracht en die nu bekend zijn; maar alle experimenten en waarnemingen die tot nu toe zijn gedaan, hebben de neiging gehad om de mening van de meerderheid van de wetenschappelijke mensen te bevestigen dat de aarde, vanwege haar immense omvang, hoewel ze geleidende eigenschappen bezit, zich niet gedraagt op de manier van een geleider van beperkte afmetingen met betrekking tot de geproduceerde verstoringen, maar integendeel, net als een enorm reservoir of oceaan,  die, hoewel het lokaal verstoord kan worden door een of andere commotie, voor een groot deel of als geheel niet reageert en rustig blijft. 

Nog een ander feit dat nu algemeen bekend is, is dat wanneer elektrische golven of oscillaties worden ingeprent op zo’n geleidend pad als een metalen draadreflectie plaatsvindt onder bepaalde omstandigheden vanaf de uiteinden van de draad, en als gevolg van de interferentie van de geïmponeerde en gereflecteerde oscillaties het fenomeen van “stationaire golven” met maxima en minima in bepaalde vaste posities wordt geproduceerd. In ieder geval heeft het bestaan van deze golven de grenzen van het geleidende pad bereikt en zijn daaruit weerspiegeld. 

Nu heb ik ontdekt dat de aardbol zich, ondanks zijn enorme afmetingen en in tegenstelling tot alle waarnemingen die tot nu toe deden ontstaan, zich voor een groot deel of als geheel kan gedragen ten opzichte van verstoringen die hem op dezelfde manier worden ingepast als een geleider van beperkte omvang, dit feit wordt aangetoond door nieuwe verschijnselen, die ik hierna zal beschrijven.

In de loop van bepaalde onderzoeken die ik uitvoerde met het oog op het bestuderen van de effecten van bliksemontladingen op de elektrische toestand van de aarde, merkte ik op dat gevoelige ontvangstinstrumenten die zo waren opgesteld dat ze in staat waren te reageren op elektrische storingen die door de ontladingen werden veroorzaakt, soms niet reageerden wanneer ze dat wel hadden moeten doen,  en bij navraag naar de oorzaken van dit onverwachte gedrag ontdekte ik dat het te wijten was aan het karakter van de elektrische golven die in de aarde werden geproduceerd door de bliksemontladingen en die knooppuntgebieden hadden die op bepaalde afstanden de verschuivende bron van de verstoringen volgden. 

Uit gegevens verkregen in een groot aantal waarnemingen van de maxima en minima van deze golven vond ik dat hun lengte ongeveer varieerde van vijfentwintig tot zeventig kilometer, en deze resultaten en bepaalde theoretische deducties brachten me tot de conclusie dat golven van dit soort zich in alle richtingen over de aardbol kunnen voortplanten en dat ze van nog meer verschillende lengtes kunnen zijn,  de extreme grenzen die worden opgelegd door de fysieke dimensies en eigenschappen van de aarde.
 

Erkennend in het bestaan van deze golven een onmiskenbaar bewijs dat de gecreëerde verstoringen vanaf hun oorsprong naar de meest afgelegen delen van de wereld waren uitgevoerd en vandaar waren weerspiegeld, bedacht ik het idee om dergelijke golven op kunstmatige wijze in de aarde te produceren met als doel ze te gebruiken voor vele nuttige doeleinden waarvoor ze van toepassing zijn of zouden kunnen worden geacht.
 

Dit probleem werd uiterst moeilijk gemaakt door de immense afmetingen van de planeet, en bijgevolg enorme beweging van elektriciteit of snelheid waarmee elektrische energie moest worden geleverd om, zelfs in verre mate, bewegingen of snelheden te benaderen die duidelijk worden bereikt in het tonen van elektrische krachten in de natuur en die aanvankelijk onrealistisch leken voor menselijke instanties; maar door geleidelijke en voortdurende verbeteringen van een generator van elektrische oscillaties, die ik heb beschreven in mijn patenten nrs. 645,576 en 649,621, ben ik er uiteindelijk in geslaagd om elektrische bewegingen of snelheden van levering van elektrische energie te bereiken die niet alleen benaderen, maar, zoals blijkt uit vele vergelijkende tests en metingen, die van bliksemontladingen overtreffen, en door middel van dit apparaat heb ik het mogelijk gevonden om wanneer gewenst verschijnselen in de aarde te reproduceren de dezelfde als of vergelijkbaar met die als gevolg van dergelijke lozingen.

Met de kennis van de door mij ontdekte verschijnselen en de middelen die op mij gericht zijn om deze resultaten te bereiken, ben ik niet alleen in staat om vele bewerkingen uit te voeren door het gebruik van bekende instrumenten, maar ook om een oplossing te bieden voor vele belangrijke problemen met betrekking tot de bediening of besturing van apparaten op afstand die bij gebrek aan deze kennis en het ontbreken van deze middelen tot nu toe volstrekt onmogelijk waren. 

Door bijvoorbeeld het gebruik van een dergelijke generator van stationaire golven en ontvangstapparatuur die op de juiste manier is geplaatst en afgesteld op een andere plaats, hoe afgelegen ook, is het praktisch mogelijk om begrijpelijke signalen te verzenden of om een of meer van dergelijke apparaten naar believen te besturen of te bedienen voor vele andere belangrijke en waardevolle doeleinden, zoals voor het aangeven waar gewenst de juiste tijd van een observatorium of voor het vaststellen van de relatieve positie van een lichaam of afstand van hetzelfde met betrekking tot een bepaald punt of voor het bepalen van de koers van een bewegend object, zoals een schip op zee, de afstand die door hetzelfde of zijn snelheid wordt afgelegd, of voor het produceren van vele andere nuttige effecten op een afstand die afhankelijk is van de intensiteit, golflengte, richting of snelheid van beweging, of een ander kenmerk of eigenschap van verstoringen van dit karakter.

Ik zal de manier waarop ik mijn ontdekking toewerkt doorgaans illustreren door een van de specifieke toepassingen ervan te beschrijven – namelijk de overdracht van begrijpelijke signalen of berichten tussen verre punten – en met dit object wordt nu verwezen naar de begeleidende tekeningen, waarin :

Figuur 1 geeft schematisch de generator weer die stationaire golven in de aarde produceert, en fig. 2 een apparaat op een afgelegen plaats voor het registreren van de effecten van deze golven.

In fig. 1 duidt A een primaire spoel aan die deel uitmaakt van een transformator en die over het algemeen bestaat uit een paar omwentelingen van een stevige kabel met een merkbare weerstand, waarvan de uiteinden zijn verbonden met de aansluitingen van een bron van krachtige elektrische oscillaties, schematisch weergegeven door B.
Deze bron is meestal een condensor geladen tot een hoog potentiaal en snel achter elkaar afgevoerd door de primaire, zoals in een type transformator uitgevonden door mij en nu bekend; maar wanneer het gewenst is stationaire golven van grote lengtes te produceren, kan een alternerende dynamo van geschikte constructie worden gebruikt om de primaire A van energie te voorzien.C een spiraalgewikkelde secundaire spoel in de primaire is waarvan het uiteinde dichter bij de laatste is aangesloten op de grond E’ en het andere uiteinde op een verhoogde terminal E. .

Om de drukstijging nog verder te versterken en de elektrische beweging in het secundaire systeem te vergroten, is het bovendien van het grootste belang dat de weerstand zo klein mogelijk is en de zelfinductie zo groot mogelijk onder de opgelegde voorwaarden. De grond moet met grote zorg worden gemaakt, met als doel de weerstand te verminderen. In plaats van direct geaard te zijn, zoals aangegeven, kan de rol C in serie of anderszins worden verbonden met de primaire A, in welk geval deze laatste op de plaat E wordt aangesloten”; maar of het nu gaat om het feit dat geen of een deel of alle primaire of opwindende bochten in de spoel C zijn opgenomen, de totale lengte van de geleider van de grondplaat E’ tot de verhoogde terminal E’ moet gelijk zijn aan een kwart van de golflengte van de elektrische storing in het systeem E’ C E of anders gelijk aan die lengte vermenigvuldigd met een oneven getal.

Wanneer deze relatie wordt waargenomen, zal de terminal E samenvallen met de punten van maximale druk in het secundaire of geëxteerde circuit, en de grootste stroom van elektriciteit zal in hetzelfde plaatsvinden. Om de elektrische beweging in het secundair zoveel mogelijk te vergroten, is het essentieel dat de inductieve verbinding met de primaire A niet erg intiem is, zoals bij gewone transformatoren, maar los, om vrije oscillatie mogelijk te maken – dat wil zeggen, hun wederzijdse inductie moet klein zijn.
De spiraalvorm van spoel C verzekert dit voordeel, terwijl de bochten in de buurt van de primaire A worden onderworpen aan een sterke inductieve werking en een hoge initiële elektromotorische kracht ontwikkelen. Deze aanpassingen en relaties worden zorgvuldig voltooid en andere constructieve kenmerken worden aangegeven die rigoureus worden waargenomen, de elektrische beweging die in het secundaire systeem wordt geproduceerd door de inductieve werking van de primaire A zal enorm worden vergroot, waarbij de toename direct evenredig is met de inductie en frequentie en omgekeerd aan de weerstand van het secundaire systeem. Ik heb het praktisch gevonden om op deze manier een elektrische beweging te produceren die duizenden keren groter is dan de initiële – dat wil zeggen, degene die door de primaire A op het secundaire wordt ingepist – en ik heb dus activiteiten of stroomsnelheden van elektrische energie in het systeem E ‘C E bereikt, gemeten met vele tienduizenden pk’s. Dergelijke immense bewegingen van elektriciteit geven aanleiding tot een verscheidenheid aan nieuwe en opvallende verschijnselen, waaronder de reeds beschreven. De krachtige elektrische oscillaties in het systeem E’ C E die aan de grond worden doorgegeven, veroorzaken overeenkomstige trillingen die zich voortplanten naar verre delen van de aardbol, vanwaar ze worden gereflecteerd en door interferentie met de uitgaande trillingen stationaire golven produceren waarvan de toppen en holtes in parallelle cirkels liggen ten opzichte waarvan de grondplaat E’ als de pool kan worden beschouwd. Anders gezegd, de aardse geleider wordt in resonantie gegooid met de oscillaties die erop worden ingeprijpt, net als een draad. Meer dan dit, een aantal door mij vastgestelde feiten tonen duidelijk aan dat de beweging van elektriciteit er doorheen bepaalde wetten met bijna wiskundige strengheid volgt. Voor het heden zal het voldoende zijn om te stellen dat de planeet zich gedraagt als een perfect gladde of gepolijste geleider van onaanzienlijke weerstand met capaciteit en zelfinductie gelijkmatig verdeeld langs de as van symmetrie van golfvoortplanting en het overbrengen van langzame elektrische oscillaties zonder zinnige vervorming en verzwakking.

Naast het bovenstaande lijken drie eisen essentieel te zijn voor het vaststellen van de resonerende conditie.

Eerste. De diameter van de aarde die door de pool gaat, moet een oneven veelvoud zijn van de kwartgolflengte – dat wil zeggen van de verhouding tussen de snelheid van het licht – en vier keer de frequentie van de stromen.

Tweede. Het is noodzakelijk om oscillaties te gebruiken waarbij de stralingssnelheid van energie in de ruimte in de vorm van hertziaanse of elektromagnetische golven erg klein is. Om een idee te geven, zou ik zeggen dat de frequentie kleiner moet zijn dan twintigduizend per seconde, hoewel kortere golven praktisch haalbaar kunnen zijn. De laagste frequentie lijkt zes per seconde te zijn, in welk geval er maar één knoop zal zijn, op of nabij de grondplaat, en, hoe paradoxaal het ook lijkt, het effect zal toenemen met de afstand en zal het grootst zijn in een gebied diametraal tegenover de zender. Met oscillaties die nog langzamer zijn, zal de aarde strikt genomen niet resoneren, maar gewoon fungeren als een capaciteit, en de variatie van potentiaal zal min of meer uniform zijn over het hele oppervlak.

Derde. De meest essentiële eis is echter dat ongeacht de frequentie de golf of golftrein gedurende een bepaald tijdsinterval doorgaat, dat ik heb geschat op niet minder dan een twaalfde of waarschijnlijk 0,08484 seconde en dat wordt genomen in het voorbijgaan naar en terugkeren van het gebied diametraal tegenover de pool over het aardoppervlak met een gemiddelde snelheid van ongeveer vierhonderdzeventigduizend tweehonderdveertig kilometer per tweede.

De aanwezigheid van de stationaire golven kan op vele manieren worden gedetecteerd. Een circuit kan bijvoorbeeld direct of inductief worden aangesloten op de grond en op een verhoogde terminal en worden afgestemd om effectiever te reageren op de oscillaties. Een andere manier is om een afgestemd circuit op de grond te verbinden op twee punten die min of meer in een meridiaan liggen die door de pool E’ gaat of, in het algemeen gezegd, naar twee punten van een verschillende potentiaal.

In Fig. 2 heb ik een apparaat getoond voor het detecteren van de aanwezigheid van de golven zoals ik heb gebruikt in een nieuwe methode voor het vergroten van zwakke effecten die ik heb beschreven in mijn patenten nrs. 685.953 en 685.955. Het bestaat uit een cilinder D, van isolatiemateriaal, die met een gelijkmatige snelheid wordt bewogen door uurwerk of een andere geschikte aandrijfkracht en is voorzien van twee metalen ringen F F’, waarop de borstels a en  a’ worden aangebracht, respectievelijk verbonden met de eindplaten P en P’. Uit de ringen F F’ s en   s’ s’ s’,die door de rotatie van de cilinder D afwisselend in contact worden gebracht met dubbele borstels  b  en  b’, gedragen door en in contact met geleidende houders  h  en  h’, ondersteund in metalen  lagers G en G’, zoals aangegeven. Deze laatste zijn verbonden met de aansluitingen T en T’ van een condensor H, en het moet duidelijk zijn dat ze in staat zijn tot hoekverplaatsing als gewone borstelsteunen. Het gebruik van twee borstels, zoals  b  en  b’, in elk van de houders  h  en  h’ heeft tot doel de duur van het elektrische contact van de platen P en P’ met de aansluitingen T en T’, waarop een ontvangstcircuit met een ontvanger R en een inrichting d’ is aangesloten, naar believen te variëren.    , waarbij de taak wordt uitgevoerd om het ontvangstcircuit met vooraf bepaalde tijdsintervallen te sluiten en de opgeslagen energie via de ontvanger af te voeren. In het onderhavige geval bestaat deze inrichting uit een cilinder die gedeeltelijk is gemaakt van geleidend en gedeeltelijk van isolatiemateriaal  e  en  e’, die met elk geschikt middel met de gewenste snelheid wordtgedraaid. Het geleidende deel  e bevindt zich in goede elektrische verbinding met de as S en is voorzien van taps toelopende segmenten  f f’,waarop een borstel k schuift, ondersteund op een geleidende stang  l, geschiktvoor longitudinale aanpassing in een metalen steun  m. Een andere borstel,  n, is gerangschikt om op de as Ste dragen, en het zal worden gezien dat wanneer een van de segmenten  f ‘ in contact komt met de borstel  k het circuit inclusief de ontvanger R wordt voltooid en de condensor door hetzelfde wordt afgevoerd. Door een aanpassing van de snelheid of rotatie van de cilinder  d en een verplaatsing van de borstel  k langs de cilinder kan het circuit zo snel mogelijk worden geopend en gesloten en gedurende de gewenste tijdsintervallen open of gesloten blijven. De platen P en P’, waardoor de elektrische energie naar de borstels a en  a’ wordt getransporteerd, kunnen zich op aanzienlijke afstand van elkaar in de grond of in de grond en de andere in de lucht bevinden, bij voorkeur op enige hoogte. Indien slechts één plaat met de aarde is verbonden en de andere op een hoogte wordt gehouden, moet de locatie van het apparaat worden bepaald aan de hand van de positie van de stationaire golven die door de generator zijn vastgesteld, waarbij het effect duidelijk het grootst is in een maximum en nul in een knooppuntgebied. Aan de andere kant, als beide platen met aarde zijn verbonden, moeten de verbindingspunten worden gekozen op basis van het potentiaalverschil dat moet worden bereikt, waarbij het sterkste effect natuurlijk wordt verkregen wanneer de platen zich op een afstand bevinden die gelijk is aan de helft van de golflengte.

Ter illustratie van de werking van het systeem kan worden aangenomen dat afwisselende elektrische impulsen van de generator stationaire golven in de aarde produceren, zoals hierboven beschreven, en dat het ontvangstapparaat correct is geplaatst met betrekking tot de positie van de knooppunt- en ventrale gebieden van de golven. De rotatiesnelheid van de cilinder D wordt gevarieerd totdat deze synchroon draait met de alternatieve impulsen van de generator, en de positie van de borstels b  en  b’  wordt aangepast door hoekverplaatsing of anderszins, zodat ze in contact staan met de segmenten S en S’ gedurende de perioden waarin de impulsen op of in de buurt van het maximum van hun intensiteit zijn. Als aan deze vereisten wordt voldaan, worden elektrische ladingen van hetzelfde teken naar elk van de aansluitingen van de condensor getransporteerd en bij elke nieuwe impuls wordt deze opgeladen naar een hogere potentiaal. Omdat de rotatiesnelheid van de cilinder  d  naar believen kan worden aangepast, kan de energie van een willekeurig aantal afzonderlijke impulsen dus in potentiaalvorm worden geaccumuleerd en door de ontvanger R worden afgevoerd wanneer de borstel  k in contact komt met een van de segmenten  f’. Het zal duidelijk zijn dat de capaciteit van de condensor zodanig moet zijn dat een veel grotere hoeveelheid energie kan worden opgeslagen dan nodig is voor de normale werking van de ontvanger. Aangezien door deze methode een relatief grote hoeveelheid energie en in een geschikte vorm beschikbaar kan worden gesteld voor de werking van een ontvanger, hoeft deze laatste niet erg gevoelig te zijn; maar wanneer de impulsen zeer zwak zijn of wanneer het gewenst is om een ontvanger zeer snel te bedienen, kan een van de bekende gevoelige apparaten die in staat zijn om te reageren op zeer zwakke invloeden worden gebruikt op de aangegeven manier of op andere manieren. Onder de beschreven omstandigheden is het duidelijk dat tijdens de voortzetting van de stationaire golven de ontvanger zal worden gereageerd door stroomimpulsen die min of meer intens zijn, afhankelijk van zijn locatie ten opzichte van de maxima en minima van genoemde golven; maar bij het onderbreken of verminderen van de stroomstroom zullen de stationaire golven verdwijnen of in intensiteit afnemen. Vandaar dat een grote verscheidenheid aan effecten kan worden geproduceerd in een ontvanger, afhankelijk van de modus waarin de golven worden gecontroleerd. Het is echter praktisch mogelijk om de knooppunt- en ventrale gebieden van de golven naar believen van het zendstation te verplaatsen, zoals door de lengte van de golven te variëren met inachtneming van de bovenstaande vereisten. 

Op deze wijze kunnen de gebieden met een maximum- en minimumeffect worden samenvallen met elk ontvangststation of -stations. Door twee of meer oscillaties van verschillende golflengte op de aarde te brengen, kan een resulterende stationaire golf langzaam over de aardbol reizen, en dus kan een grote verscheidenheid aan nuttige effecten worden geproduceerd.

Het is duidelijk dat de loop van een vat gemakkelijk kan worden bepaald zonder het gebruik van een kompas, zoals door een circuit dat op twee punten met de aarde is verbonden, want het effect dat op het circuit wordt uitgeoefend, zal het grootst zijn wanneer de platen P P’ op een meridiaan liggen die door grondplaat E’ gaat en nihil zal zijn   wanneer de platen zich op een parallelle cirkel bevinden. Als de knooppunt- en ventrale gebieden in vaste posities worden gehouden, kan de snelheid van een vaartuig dat een ontvangstapparaat vervoert, precies worden berekend op basis van waarnemingen van de maxima en minimagebieden die achtereenvolgens worden doorkruist. Dit zal worden begrepen wanneer wordt gesteld dat de projecties van alle knooppunten en lussen op de diameter van de aarde die door de pool of symmetrie van de golfbeweging gaan, allemaal gelijk zijn. Vandaar dat in elk gebied aan het oppervlak de golflengte kan worden bepaald aan de hand van eenvoudige meetregels.
Omgekeerd, als u de golflengte kent, kan de afstand tot de bron gemakkelijk worden berekend.
Op dezelfde manier kan de afstand van het ene punt tot het andere, de breedte- en lengtegraad, het uur, &c., worden bepaald uit de waarneming van dergelijke stationaire golven. Als verschillende van dergelijke generatoren van stationaire golven, bij voorkeur van verschillende lengte, op oordeelkundig geselecteerde plaatsen werden geïnstalleerd, zou de hele wereld kunnen worden onderverdeeld in bepaalde zones van elektrische activiteit, en dergelijke en andere belangrijke gegevens zouden onmiddellijk kunnen worden verkregen door eenvoudige berekening of metingen van voldoende gegradueerde instrumenten. Vele andere nuttige toepassingen van mijn ontdekking zullen zich voorstellen, en in dit opzicht wil ik mezelf niet beperken. 

Zo zou het hierin beschreven specifieke plan van het produceren van de stationaire golven kunnen worden afgeweken. Het circuit dat indruk maakt op de krachtige oscillaties op de aarde kan bijvoorbeeld op twee punten met de laatste worden verbonden. In deze toepassing heb ik verschillende verbeteringen aangebracht in middelen en methoden voor het produceren en gebruiken van elektrische effecten die, hetzij in verband met mijn huidige ontdekking of onafhankelijk daarvan, nuttig kunnen worden toegepast.

Ik wil dat het duidelijk is dat de nieuwe kenmerken die hierin niet specifiek worden beweerd, het onderwerp zullen vormen van latere toepassingen.

Wat ik nu beweer is:

1. De verbetering van de kunst van het overbrengen van elektrische energie naar een afstand die bestaat uit het tot stand brengen van stationaire elektrische golven in de aarde, zoals uiteengezet.

2. De verbetering van de kunst van het overbrengen van elektrische energie naar een afstand die bestaat in het op de aarde inbrengen van elektrische oscillaties van een zodanig karakter dat ze daarin stationaire elektrische golven produceren, zoals uiteengezet.

3. De verbetering van de kunst van het verzenden en gebruiken van elektrische energie die bestaat uit het tot stand brengen van stationaire elektrische golven in de natuurlijke geleidende media en het bedienen van een of meer ontvangende apparaten op afstand van de energiebron, zoals uiteengezet.

4. De verbetering van de kunst van het verzenden en gebruiken van elektrische energie die bestaat uit het vaststellen in de natuurlijke geleidende media, stationaire elektrische golven van vooraf bepaalde lengte en het bedienen van een of meer ontvangende apparaten die ver verwijderd zijn van de energiebron en correct zijn geplaatst ten opzichte van de positie van dergelijke golven, zoals hierin uiteengezet.

5. De verbetering in de kunst van het verzenden en gebruiken van elektrische energie, die bestaat uit het vaststellen in de natuurlijke geleidende media, stationaire elektrische golven en het variëren van de lengte van dergelijke golven, zoals hierin uiteengezet.

6. De verbetering in de kunst van het overbrengen en gebruiken van elektrische energie, die bestaat uit het vestigen in de natuurlijke geleidende media stationaire elektrische golven en het verschuiven van de knooppunt- en ventrale gebieden van deze golven, zoals beschreven.

NIKOLA TESLA.

Getuigen:

M. LAWSON DYER,

BENJAMIN MILLER.